Archief

In deze tentoonstelling gaat Berlinde De Bruyckere (1964) de dialoog aan met het werk van Philippe Vandenberg (1952-2009). In een uitgewogen opstelling toont zij haar persoonlijke keuze uit diens schilderijen en tekeningen in samenhang met haar eigen aquarellen en een zestal nog niet eerder in Europa geëxposeerde sculpturen. Philippe Vandenberg schilderde afwisselend figuratief en abstract. Vanaf het midden van de jaren negentig nam de tekening een steeds belangrijker plaats in. Kunst was voor hem een middel om zich te verstaan met het leven.

Berlinde De Bruyckere voelt grote verwantschap met zijn werk. Deze verwantschap komt in de eerste plaats tot uiting in de thematiek. Bij beiden gaat het om existentiële thema’s; om het lijden, om fysieke en psychische pijn, eenzaamheid en kwetsbaarheid. Er is ook hun gemeenschappelijke liefde voor de oude meesters en hun vertrouwdheid met de religieuze beeldtraditie. In hun werk krijgen Christelijke motieven als het kruis, de piëta en de doornenkroon nieuwe betekenislagen.

De wijze waarop Philippe Vandenberg en Berlinde De Bruyckere uitdrukking geven aan deze universele thema’s en er nieuwe betekenislagen aan toevoegen, vertoont echter ook wezenlijke verschillen. In de kunst van Berlinde de Bruyckere heeft de esthetiek een belangrijke functie. Bij Philippe Vandenberg ontbreken die verzachtende omstandigheden. Uit zijn werk spreekt een compromisloze directheid, die uiting geeft aan een existentiële nood. Berlinde De Bruyckere heeft zich in haar keuze uit Vandenbergs oeuvre laten leiden door zijn worsteling en zijn artistieke moed en oprechtheid. Ook dat is een belangrijk thema van deze tentoonstelling: de zoektocht van twee kunstenaars naar een beeldtaal waarmee je kunt communiceren wat je drijft en beroert. webstite estate Philippe Vandenberg