Archief
Hamza Halloubi (Tanger, 1982) studeerde beeldende kunst aan La Cambre in Brussel en het HISK in Gent, België. In 2015 is hij resident aan de Rijksakademie in Amsterdam.
Tijdens zijn eerste solotentoonstelling in Nederland beleeft zijn meest recente videowerk zijn première. In een duidelijke en kernachtige taal ontwikkelt Hamza Halloubi verhalen die zich bewegen tussen documentaire en fictie. Zijn video’s bestaan meestal uit long takes en worden begeleid door een stem met een ongedifferentieerde, bijna monotone intonatie. Halloubi benadert de geschiedenis op een poëtische wijze, waarbij lezen, herinnering en ballingschap terugkerende thema’s zijn. De verhalen bevinden zich ergens tussen het persoonlijke en het collectieve en lopen parallel aan de officiële geschiedenis die ze tegelijkertijd ondervragen. Halloubi legt ons beelden van pijn en schoonheid voor die de zinloosheid van ons bestaan proberen te ontrafelen maar ook laten zien hoe wij de moed opbrengen om toch door te blijven gaan. Zijn video’s lezen je nooit de les en vragen de kijker zijn eigen reflecties in te brengen en een eigen standpunt in te nemen naast dat van de maker.