Rineke Dijkstra

De video-installatie I See a Woman Crying is geïnspireerd door de wijze waarop groepen schoolkinderen kunstwerken in Tate Liverpool benaderen. De leerlingen in de video bekijken een reproductie van Picasso’s schilderij Weeping Woman uit 1937, dat voor ons buiten beeld is. Geen enkel kind kijkt recht in de lens, zoals bij een conventioneel portret. De leerlingen blijven deel uitmaken van een eigen wereld, los van de kijker, die hen aanschouwt zonder daarbij indringend te zijn. De groep discussieert op ernstige toon over de betekenis van het schilderij van Picasso. De kinderen beginnen aarzelend: ze lijken te antwoorden op vragen van iemand die buiten beeld blijft. Langzaam maar zeker gaan ze op elkaar reageren. Die indirecte benadering en de sobere ingetogenheid benadrukken de nuances in de houding van de kinderen. Voor het eerst gebruikt Dijkstra hier gesproken woord in haar werk.