Dirk Braeckman

Bijna al het werk van Dirk Braeckman is in gradaties van zwart-wit en de onderwerpen zijn vaak sobere interieurs spaarzaam ingericht met treurigstemmend meubilair en dito decoraties. Soms portretteert hij vrouwen die net zo anoniem blijven als de ruimtes waarin zij zich bevinden. Braeckman zegt zelf: “Door het donker en grijs te houden of onscherp te printen, elimineer ik een deel van de informatie, die afleidt van de kern. Zo streef ik naar een uitgepuurde situatie, waar je als toeschouwer in gesmeten wordt. Het gaat erom dat ik dat steeds verder probeer aan te scherpen. Ik trek sporen na die onbeduidend lijken." Compositie en moment verraden geen vooropgezette formele of anekdotische intenties, maar hoewel deze foto’s niet verhalend zijn, suggereren zij toch een hele geschiedenis. In deze zin is het werk van Braeckman nooit definitief. Het is open tot voorbij het moment en tot buiten het kader.